Η ΚΟΡΟΠΗ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΚΟΡΟΠΗ

Το επίσημο όνομα της Κορόπης τα παλιότερα χρόνια ήταν «Μπούφα» και μετονομάστηκε σε «Κορώπη» στις 4-11-1927 με διάταγμα. Παραλλαγή της ονομασίας αυτής είναι  το όνομα «Κορόπη», που έχει επικρατήσει σήμερα στη γραφή. Όμως η παλιά ονομασία «Μπούφα» είναι βαθιά ριζωμένη στους κατοίκους, ιδιαίτερα στους παλαιότερους και χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο από την επίσημη ονομασία.

Το όνομα Κορόπη είναι η αρχαία ονομασία οικισμού της περιοχής, που αναφέρεται στους μετακλασσικούς χρόνους από τους αρχαίους γεωγράφους και ιστορικούς. Υπήρχε μάλιστα, σύμφωνα με τους αρχαίους γεωγράφους και ιστορικούς στη θέση «Αλώνι» ή «Παλαιοεκκλησιά», στην κορυφή  του λόφου, ναός προς τιμή του αρχαίου Θεού Απόλλωνος, που ονομαζόταν ναός του Κοροπαίου Απόλλωνος και μαντείο με  έναν ιερομνήμονα, που έδιδε χρησμούς. Γύρω στο 293 π.Χ.,  η Κορόπη βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Στο ονομαστό στην αρχαία Ελλάδα ιερό του θεού Απόλλωνα και στο μαντείο συγκεντρώνονταν πλήθος Μαγνήτων και από την υπόλοιπη Ελλάδα για τις λατρευτικές εκδηλώσεις τους και  να πληροφορηθούν τα μελλούμενα.

Ο ναός αυτός, που αποτελούσε στους μετακλασσικούς χρόνους έναν από τους δύο σημαντικότερους πόλους των λατρευτικών εκδηλώσεων των Μαγνήτων (ο άλλος ήταν στο ναό του «Ακραίου Διός», στην υψηλότερη κορυφή του Πηλίου), δεν έχει ευρεθεί μέχρι σήμερα από τους αρχαιολόγους, γιατί δεν έχουν γίνει ακόμη οι σχετικές εμπεριστατωμένες ανασκαφές.

Όταν όμως άκμασε η Δημητριάδα, η Κορόπη έχασε την αίγλη της, αν και διατηρούσε το Ιερό και το Μαντείο ως τα ρωμαϊκά χρόνια.

Η παλιότερη ονομασία «Μπούφα» είναι πιθανότατα αρβανίτικης καταγωγής και σημαίνει «μπόχα», «δυσωδία» (Λιάπης – τοπωνύμια της Μαγνησίας), ονομασία που οφείλεται στο ότι τα παλαιότερα χρόνια υπήρχαν πολλοί βαλτότοποι στην περιοχή, που σταδιακά  με τα χρόνια αποστραγγίστηκαν και μπαζώθηκαν.

Η Κορόπη βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του Πηλίου, στις ακτές του Παγασητικού Κόλπου, μεταξύ των χωριών Καλά Νερά και Άφησος, σε απόσταση 21 χλμ. από το Βόλο και σε απόσταση 7 χλμ. από τις Μηλιές. Είναι το επίνειο των Μηλεών.

Αποτελεί οριοθετημένο παραθαλάσσιο οικισμό του Δημοτικού διαμερίσματος Μηλεών του Δήμου Νοτίου Πηλίου, προϋφιστάμενο του έτους 1923, κτισμένο στον κάμπο της Κορόπης και εκτείνεται δυτικά από τον χείμαρρο «Μπελεγρίνο» μέχρι, ανατολικά, το χείμαρρο «Πλατανόρεμα» και συνορεύει βόρεια με την περιφέρεια Μηλεών, ανατολικά με την περιφέρεια Ζερβόχια Νεοχωρίου, νότια με τον Παγασητικό Κόλπο και δυτικά με τα Καλά Νερά. Η έκταση που καταλαμβάνει ο  οριοθετημένος οικισμός είναι περίπου 1200 στρέμματα και η έκταση όλου του κάμπου της Κορόπης περίπου 2600 στρέμματα, που εκτείνεται μεταξύ των δύο χειμάρρων σε ένα μήκος 2100 μέτρων (2,1 χλμ) και ένα μέγιστο πλάτος 1300 μέτρων (1,3 χλμ).

Η Κορόπη από παλιά ήταν οικισμός της Κοινότητας Μηλεών και επίνειο των Μηλεών. Οι κάτοικοί της, στα παλιότερα χρόνια ήταν Μηλιώτες. Μετά τη σύσταση του Καποδιστριακού Δήμου Μηλεών (1997), η Κορόπη υπήχθη στο δημοτικό διαμέρισμα Μηλεών του Δήμου Μηλεών. Με τη νέα διοικητική διάρθρωση και την ενοποίηση των ομόρων Δήμων, με το σχέδιο Καλλικράτης, από 1/1/2011 αποτελεί τμήμα του δημοτικού διαμερίσματος Μηλεών του νεοσυσταθέντος Δήμου Νοτίου Πηλίου, με έδρα την  Αργαλαστή.

Η Κορόπη, λόγω της μικρής απόστασής της από το Βόλο, της παραθαλάσσιας θέσης της, του εύφορου και πεδινού εδάφους της και της γραφικότητάς της, παρουσιάζει συνεχή αύξηση του πληθυσμού της και των κατοικιών της πρώτης, δεύτερης και εξοχικής κατοικίας και έπαψε πλέον να είναι ένα μικρό γεωργικό χωριουδάκι.

Η τουριστική ανάπτυξη της Κορόπης είναι σημαντική και υπάρχουν αρκετοί ξενώνες για να φιλοξενήσουν  τους επισκέπτες. Με αφετηρία την Κορόπη, ο επισκέπτης μπορεί να κάνει το μπάνιο του και να χαλαρώσει στις όμορφες παραλίες  της Κορόπης (γαλάζια σημαία), του Μπελεγρίνου Κορόπης, των Καλών Νερών (γαλάζια σημαία), Ραμνός Νεοχωρίου, Καλλιφτέρη Αφήσου και  Αμποβός Αφήσου, που όλες μαζί βρίσκονται σε ένα πλάτος 2-3 χιλιομέτρων.

Για τον επισκέπτη που αγαπά το περπάτημα υπάρχουν αρκετές γραφικές διαδρομές μονοπατιών - καλντεριμιών. Ξεχωρίζουμε τις γραφικές καταγεγραμμένες και σημασμένες διαδρομές από Κορόπη προς Μηλιές και από Καλά Νερά προς Μηλιές.

Η Κορόπη είναι παραδοσιακός οικισμός του Πηλίου και από τα παλιά κτήριά της ξεχωρίζει το παραθαλάσσιο συγκρότημα Χρυσοχοΐδη, που έχει χαρακτηριστεί επίσημα ως έργο τέχνης και μνημείο, που παρουσιάζει ιδιαίτερα μορφολογικά και τεχνικά χαρακτηριστικά λαϊκής αρχιτεκτονικής και αναδίδει  την οργάνωση ενός χαρακτηριστικού αγροτικού συγκροτήματος του 19^ου αιώνα. Το συγκρότημα είναι άμεσα συνδεδεμένο με μια από τις σημαντικότερες ιστορικές οικογένειες του Πηλίου, την οικογένεια Γιάννη Δήμου, που συνέβαλε τα μέγιστα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 και για το λόγο αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της περιοχής.

Τόσο το κεντρικό τριώροφο κτήριο, όσο και τα βοηθητικά κτίρια με τον περιβάλλοντα χώρο τους έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα  από την Πολιτεία.

Το συγκρότημα «Χρυσοχοΐδη»  αποτελεί παραδοσιακό πρότυπο αγροτικής οικονομίας του 19^ου αιώνα, βρίσκεται πάνω στη θάλασσα, με το τριώροφο κεντρικό κτήριό του να δεσπόζει σ΄ όλη τη περιοχή και να είναι ορατό απ΄ όλο σχεδόν τον Παγασητικό Κόλπο.

Για να επισκεφθεί και να φωτογραφηθεί κανένας  στο συγκρότημα Χρυσοχοΐδη, θα κατέβει τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην πλαζ της Κορόπης και μόλις φθάσει στη θάλασσα θα περπατήσει παραθαλάσσια δυτικά μέχρι να συναντήσει το συγκρότημα Χρυσοχοΐδη.

Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα ερείπια παλαιών νερομύλων, ελαιοτριβείων, δρυστελών, που χρησιμοποιούσαν ως κινητήρια δύναμη το νερό, μη αξιοποιημένα  μέχρι σήμερα, που πρέπει να προσεχθούν, να αναστηλωθούν με προσοχή και να αναδειχθούν, αφού αποτελούν βασικά στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

(σύνταξη Δημήτρης Ψαράς)

Η ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΡΟΠΗ

Λίγο ψηλότερα από τη Μπούφα, στη θέση, που ονομάζεται «Παλιόπυργος» βρισκόταν η αρχαία πόλη «Κορόπη» ονομαστή για το μαντείο της, που ήταν αφιερωμένο στον Κοροπαίο Απόλλωνα. Η σημερινή θέση της Κορόπης έγινε γνωστή το 1882, όταν βρέθηκε εκεί το μεγάλο «Ψήφισμα της Δημητριάδος», που αναφερόταν στην ευρυθμότερη λειτουργία του Ιερού και του μαντείου του Κοροπαίου Απόλλωνα. Το 1906 ο τότε σπουδαίος αρχαιολόγος Απ. Αρβανιτόπουλος, έκανε ανασκαφές και εντόπισε την πραγματική θέση του Ιερού. Πριν συνοικιστεί με τη Δημητριάδα (το 293 π.χ.), η Κορόπη βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, εξ αιτίας της τοποθεσίας της και του μαντείου της. Ένας από τους δύο Ιερομνήμονες της Μαγνησίας ήταν Κοροπαίος. Αργότερα σαν πόλη παρακμάζει. Το Ιερό της διατηρείται μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Οι ιερείς του μαντείου χρησμοδοτούσαν κρατώντας «μυρίκην», ένα θάμνο, που φυτρώνει και σήμερα προς το μέρος της θάλασσας αυτής της περιοχής. Ο Κοροπαίος Απόλλωνας κατά τους ιστορικούς χρόνους παρουσιάζεται σαν μια ευγενική και γεμάτη καλοσύνη θεότητα. Εδώ κατάφευγαν άνθρωποι κτυπημένοι από ασθένειες, σεισμούς και άλλα δεινοπαθήματα, για να ζητήσουν παρηγοριά και βοήθεια από το θεό αυτό.

(Σύνταξη Ολυμπία Ανδρεάδη)